Paweł Jędrzejewski: „Mowa nienawiści”. Kodeks karny w służbie wojny kulturowej

Tzw. mowa nienawiści jest ścigana z urzędu przez polskie prawo. Jednak z pojęciem „mowy nienawiści” mamy do czynienia tylko wtedy, gdy nienawistny przekaz kierowany jest z określoną motywacją i do wybranych grup w społeczeństwie.
Walec Paweł Jędrzejewski: „Mowa nienawiści”. Kodeks karny w służbie wojny kulturowej
Walec / Cezary Krysztopa

Karane jest wyłącznie znieważanie z powodu przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, wyznaniowej albo z powodu bezwyznaniowości. Trzeba przyznać, że wszystkie te przesłanki mają historyczne uzasadnienie. Na nich wyrastały wojny, krwawe konflikty i prześladowania. Pewnie dlatego inne wyrazy nienawiści nie interesują Kodeksu karnego

Teraz ma się to zmienić. W umowie koalicyjnej KO, Nowej Lewicy i Trzeciej Drogi znajduje się zapowiedź zmian w prawie: „Walka z mową i czynami z nienawiści będzie naszym priorytetem. Znowelizujemy kodeks karny tak, aby mowa nienawiści ze względu na orientację seksualną i płeć była ścigana z urzędu”.

Według bardziej szczegółowych ustaleń karalność ma być rozszerzona na „mowę nienawiści” ze względu na płeć, orientację seksualną, tożsamość płciową, a także wiek i niepełnosprawność.

Wiadomo, że chodzi o te trzy pierwsze, a głównie o „tożsamość płciową i orientację seksualną”. Natomiast wiek i niepełnosprawność są tam dodane najwyraźniej tylko po to, żeby wywołać wrażenie, że nie chodzi wyłącznie o trzy pierwsze. Bo zagadnienia LGBTQ to front wojny kulturowej prowadzonej przez lewicę. A wiek i niepełnosprawność jako powody nienawiści są tak marginesowe, że możemy je uznać raczej za wytwór fantazji.

Czytaj również: Szefem zespołu śledczego ds. Pegasusa został prokurator, który w 2014 roku wtargnął wraz z ABW do redakcji „Wprost”

Eksperci zaskoczeni. Załamanie produkcji przemysłowej w Polsce

 

Po pierwsze, subiektywizm i podatność na manipulacje

W przypadku tych nowych przesłanek „mowa nienawiści” jest albo sprytnym, albo niebezpiecznym pomysłem, umożliwiającym tłumienie wolności słowa i pozwalającym na wprowadzenie cenzury tylnymi drzwiami. Tak naprawdę chodzi o to, żeby chronić konkretne, wybrane grupy przed krytyką i zastraszyć tych, którzy nie zgadzają się z postawą i hasłami tych grup oraz dają temu wyraz. Bo trudno sobie wyobrazić bardziej subiektywne, rozciągliwe i podatne na manipulację pojęcie niż „mowa nienawiści”. I o to właśnie chodzi! Tak! Im silniejszy jest brak jednoznaczności i większa możliwość szerokiej interpretacji, tym lepiej. Przecież przy minimum złej woli i sprawnej sofistyce każdą krytyczną wypowiedź można przedstawić jako wyrażającą lub wywołującą nienawiść. Tym bardziej że nie istnieją sztywne granice między nienawiścią a niechęcią oraz niechęcią a krytycznym spojrzeniem. Każdy krytycyzm zawiera z natury rzeczy niechęć. Dlatego każdy przypadek krytycznego podejścia może być uznany za przejaw nienawiści. Najważniejszy jest tu sam fakt karania za opinie, czyli de facto odbierania prawa do swobody wypowiedzi. Z tego słyną obecnie opanowane przez lewicę amerykańskie uniwersytety, gdzie wolność słowa jest szykanowana. A przecież to, jak naprawdę traktujemy wolność słowa, okazuje się właśnie wtedy, gdy mamy do czynienia z treścią i formą wypowiedzi, z którymi najbardziej się nie zgadzamy. Na tym to polega. Wolność słowa jest niepodzielna. Albo jest, albo jej nie ma. Nie daje się ciąć na dozwolone i niedozwolone fragmenty.

 

Po drugie, niech prokuratura wytwarza „efekt mrożący”

Na czym polega tu nowość?

Sedno planowanych obecnie przez lewicę zmian w prawie polega na tym, że cokolwiek zostanie oskarżone o „mowę nienawiści”, będzie ścigane z urzędu, a nie z powództwa cywilnego. To wielka zmiana! Dotychczas osoba, która czuła się obrażona czy pokrzywdzona przez czyjeś wypowiedzi, mogła skierować sprawę do sądu. Teraz ten, kto skrytykuje osoby z wymienionych kategorii lub ich poglądy, będzie miał przeciwko sobie potężną machinę państwa. Osoba, która na podstawie subiektywnego odczucia uznaje się za ofiarę mowy nienawiści, zgłosi sprawę prokuraturze, a prokuratura wykona, za pieniądze podatnika, całą resztę, angażując w to policję, przeprowadzając śledztwo, przesłuchując podejrzanego, zatrzymując materiał dowodowy.

Doświadczenia z Europy Zachodniej przekonują, że prokuratura, pozostając pod presją organizacji reprezentujących interesy mniejszości LGBTQ, będzie wolała raczej zrobić z igły widły niż cokolwiek zlekceważyć. Prokuratura boi się, że sama zostanie oskarżona o lekceważenie przestępstwa, oczywiście z powodów homofobii lub transfobii. Czyli na wszelki wypadek woli działać. A to, rzecz jasna, wytwarza silny tzw. efekt mrożący. Polega on na tym, że w nowej sytuacji będzie lepiej milczeć na jakikolwiek temat związany z LGBTQ, niż narazić się na kłopoty. I dokładnie o to chodzi w całym tym pomyśle!

Bo jeżeli skrytykuję i nazwę oszustwem postawę biologicznego mężczyzny, który twierdzi, że jest kobietą i wygrywa zawody kobiet w podnoszeniu ciężarów – pozbawiając szans na zwycięstwo prawdziwe kobiety – to czy używam mowy nienawiści? Jestem pewien, że gorliwy prokurator udowodni to bez kłopotów. Już za samo sformułowanie „prawdziwe kobiety” będzie żądać mojej głowy, bo sugestię, że ten mężczyzna nie jest prawdziwą kobietą, łatwo da się uznać w sądzie za wytwór nienawiści.

Dodajmy jeszcze do tego prawie całkowity brak definicji, co konkretnie jest zakazane. Jeżeli prawo nie definiuje, czego zakazuje, oznacza to, że zakazuje wszystkiego, o co oskarży, byle tylko dało się przykroić do paragrafu.

 

Po trzecie, kto chce być „obrońcą nienawiści”?

Walka z mową nienawiści jest więc klasycznym przykładem szczególnie przebiegłego podstępu: pozornie ma bronić obrażanych i atakowanych, ale naprawdę może być sprawnym narzędziem opresji wobec ludzi głoszących poglądy niewygodne dla reprezentantów lewicowych ideologii.

Można, a nawet trzeba przeciwstawiać się brutalizacji i wulgaryzacji języka. Nie wolno godzić się z nawoływaniem do przemocy. Jednak ściganie z urzędu czegoś tak subiektywnego jak mowa nienawiści jest bardziej niebezpieczne niż autentyczne przypadki mowy nienawiści. Przebiegłość tego pomysłu ustawowego sięga nawet dalej: ktokolwiek go krytykuje – tak jak ja to robię tu i teraz – może być z łatwością uznany za „obrońcę mowy nienawiści”, czyli oskarżony, że staje po stronie nienawiści. Łatwo sobie wyobrazić, że prezydent, gdyby zdecydował się nie podpisać tej ustawy, będzie oskarżony o chronienie nienawiści, czyli jej popieranie. 

A przecież zwróćmy uwagę, z jaką łatwością oraz jak często stosuje się na Zachodzie nieuzasadnione oskarżenia o seksizm czy homofobię jako narzędzia walki politycznej. Podobnie jak w Polsce o antysemityzm. Zjawisko nadużywania takich oskarżeń jest nagminne. I teraz wyobraźmy sobie, jaką pokusą będzie uzbrojenie ich w siłę kodeksu karnego i pieniądze państwa. Pamiętajmy o obowiązującym od 1 kwietnia w Szkocji szaleńczym prawie, które za „mowę nienawiści” może skazać na siedem lat więzienia.

 

To broń do walki z odmiennymi poglądami w wojnie kulturowej

Minister ds. równości Katarzyna Kotula podczas rozmowy w styczniu br. z korespondentem PAP powiedziała, że poszerzenie prawnych zapisów dotyczących tzw. mowy nienawiści o między innymi płeć, tożsamość płciową, orientację seksualną będzie uchwalone, „zanim będziemy mówić o związkach partnerskich czy równości małżeńskiej”. – Ta ustawa jest potrzebna, dlatego żeby stworzyć strefę buforową, strefę bezpieczeństwa – wyjaśniła Kotula.

Dlaczego pani minister Kotula chce mieć tę ustawę gotową, nim zacznie się sejmowy spór o „równości małżeńskiej”? To dość oczywiste. Żeby ludzie wypowiadający się na ten temat w mediach nie pisali tego, co myślą, ale żeby pisali, pamiętając, że mogą zostać oskarżeni o „mowę nienawiści”. To będzie właśnie realna „strefa buforowa”, o której wspomina.

Wprowadzenie „związków partnerskich” i „równości małżeńskiej” (tak w nowomowie nazywa się legalizację małżeństw jednopłciowych) ma dwa wymiary. Jednym jest wyjście naprzeciw potrzebom ludzi żyjących w związkach, którzy chcą mieć niektóre ułatwienia prawne przysługujące małżeństwom. I na to odpowiedzią są związki partnerskie. Natomiast drugim wymiarem jest realizacja dużego projektu lewicowego – elementu wojny kulturowej prowadzonej przez lewicę z tradycją, wzorcami i wartościami o korzeniach judeochrześcijańskich. Jednym z podstawowych aspektów naszej kultury jest uznawanie za małżeństwo jedynie związku osób odmiennych płci. Zmiana definicji małżeństwa, mnożenie płci kulturowych oraz próby chirurgicznego i hormonalnego zapanowania nad płcią biologiczną są odrzuceniem tego wzorca. Konsekwencją będzie między innymi pozbawienie dzieci prawa do posiadania matki i ojca oraz zastąpienie ich „rodzicami”, których płeć jest nieistotna. Jest to eksperyment, którego długofalowe konsekwencje nie mogą być nam jeszcze znane. Dlatego społeczeństwa mają pełne prawo widzieć tu potencjalne niebezpieczeństwo i mieć obawy. Naturalny jest więc opór przeciwko takim zmianom i ich krytyka. 

Oskarżenia o „mowę nienawiści” staną się idealną bronią do walki z taką krytyką, dlatego lewica chce mieć to jak najszybciej. Przecież zdaje sobie sprawę, że najłatwiej posługiwać się cenzurą i groźbą kar, wywołujących strach. Przemoc jest skuteczniejsza od argumentów. Lewica wie to dobrze od czasów Dzierżyńskiego i Jagody.


 

POLECANE
Jest komunikat ws. kontuzji Roberta Lewandowskiego. Złe wieści z Barcelony z ostatniej chwili
Jest komunikat ws. kontuzji Roberta Lewandowskiego. Złe wieści z Barcelony

Barcelona w niedzielnym komunikacie przekazała, że Robert Lewandowski doznał kontuzji mięśnia uda. Klub nie podał, jak długo polski piłkarz nie będzie zdolny do gry, ale hiszpańskie media szacują, że leczenie potrwa około trzech tygodni. Oznacza to, że Lewandowski przegapi finał Pucharu Króla z Realem Madryt i przynajmniej jeden z półfinałowych meczów Ligi Mistrzów z Interem Mediolan.

Karol Nawrocki: Wielkanoc to czas nadziei i zwycięstwa życia nad śmiercią Wiadomości
Karol Nawrocki: Wielkanoc to czas nadziei i zwycięstwa życia nad śmiercią

- Wielkanoc to czas nadziei i zwycięstwa życia nad śmiercią - powiedział obywatelski kandydat na prezydenta Karol Nawrocki, składając wraz z małżonką życzenia z okazji Świąt Wielkanocnych.

Warszawa: Wypadek z udziałem motocyklisty. Są nowe informacje Wiadomości
Warszawa: Wypadek z udziałem motocyklisty. Są nowe informacje

W Wielką Sobotę w Warszawie przy ul. Korkowej 152 doszło do wypadku z udziałem motocyklisty, który potrącił dwie starsze osoby. 68-letni mężczyzna potrącony przez motocyklistę, zmarł na miejscu zdarzenia, z kolei 63-letnia kobieta i sprawca trafili do szpitala. W niedzielę, asp. Kamil Sobótka ze stołecznej policji przekazał, że zmarł 36-latek, który kierował motocyklem.

Komunikat dla mieszkańców Warszawy Wiadomości
Komunikat dla mieszkańców Warszawy

W poniedziałek 21 kwietnia ulicami Warszawy będą kursować zabytkowe tramwaje. Wielkanocną atrakcję dla mieszkańców stolicy przygotowały Tramwaje Warszawskie wraz z Klubem Miłośników Komunikacji Miejskiej.

Strzelanina w Niemczech. Policja poszukuje sprawcy Wiadomości
Strzelanina w Niemczech. Policja poszukuje sprawcy

W sobotę w miejscowości Bad Nauheim w Hesji w zachodniej części Niemiec zostały zastrzelone dwie osoby. Policja prowadzi poszukiwania sprawcy, który zbiegł z miejsca zdarzenia.

Niech w domach zagości nadzieja na zwycięstwo dobra nad złem. Para prezydencka składa życzenia na Wielkanoc Wiadomości
"Niech w domach zagości nadzieja na zwycięstwo dobra nad złem". Para prezydencka składa życzenia na Wielkanoc

- Niech ten świąteczny czas będzie wypełniony spokojem i radością. Niech w domach zagości nadzieja na zwycięstwo dobra nad złem, którą przynosi Chrystus - powiedział prezydent Andrzej Duda z okazji Świąt Wielkanocnych. Para prezydencka złożyła także życzenia rodakom w Polsce i przebywającym za granicą.

Wołodymyr Zełenski podał nowe informacje ws. zawieszenia broni Wiadomości
Wołodymyr Zełenski podał nowe informacje ws. zawieszenia broni

Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski zarzucił w niedzielę Rosji łamanie ogłoszonego dzień wcześniej przez Władimira Putina rozejmu wielkanocnego, który Ukraina zobowiązała się respektować.

IMGW wydał komunikat na Wielkanoc. Oto co nas czeka z ostatniej chwili
IMGW wydał komunikat na Wielkanoc. Oto co nas czeka

Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej poinformował, że w niedzielę wielkanocną temperatura maksymalna wyniesie do 24 st. C na zachodzie i południu Polski oraz na Górnym Śląsku. W świąteczny poniedziałek na zachodzie przelotny deszcz, a na południowym zachodzie możliwe burze.

Jak przełamać antykulturę? Konferencja w Warszawie już 10 maja! Wiadomości
Jak przełamać antykulturę? Konferencja w Warszawie już 10 maja!

Zapraszamy Państwa bardzo serdecznie na specjalną konferencję „Jak przełamać antykulturę? W drugą rocznicę śmierci śp. Krzysztofa Karonia”, która odbędzie się w sobotę 10 maja 2025 roku w godzinach 10.00-20.00 w Hotelu Gromada Centrum w Warszawie (ul. Plac Powstańców Warszawy 2).

Zełenski składa propozycję Putinowi ws. rozejmu z ostatniej chwili
Zełenski składa propozycję Putinowi ws. rozejmu

Jeśli rozejm wielkanocny stanie się faktem, Ukraina proponuje, by trwał nie tylko do niedzieli, a został przedłużony – napisał na platformie X prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski po ogłoszeniu przez Rosję rozejmu z okazji Wielkanocy, który ma obowiązywać przez 30 godzin od sobotniego popołudnia.

REKLAMA

Paweł Jędrzejewski: „Mowa nienawiści”. Kodeks karny w służbie wojny kulturowej

Tzw. mowa nienawiści jest ścigana z urzędu przez polskie prawo. Jednak z pojęciem „mowy nienawiści” mamy do czynienia tylko wtedy, gdy nienawistny przekaz kierowany jest z określoną motywacją i do wybranych grup w społeczeństwie.
Walec Paweł Jędrzejewski: „Mowa nienawiści”. Kodeks karny w służbie wojny kulturowej
Walec / Cezary Krysztopa

Karane jest wyłącznie znieważanie z powodu przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, wyznaniowej albo z powodu bezwyznaniowości. Trzeba przyznać, że wszystkie te przesłanki mają historyczne uzasadnienie. Na nich wyrastały wojny, krwawe konflikty i prześladowania. Pewnie dlatego inne wyrazy nienawiści nie interesują Kodeksu karnego

Teraz ma się to zmienić. W umowie koalicyjnej KO, Nowej Lewicy i Trzeciej Drogi znajduje się zapowiedź zmian w prawie: „Walka z mową i czynami z nienawiści będzie naszym priorytetem. Znowelizujemy kodeks karny tak, aby mowa nienawiści ze względu na orientację seksualną i płeć była ścigana z urzędu”.

Według bardziej szczegółowych ustaleń karalność ma być rozszerzona na „mowę nienawiści” ze względu na płeć, orientację seksualną, tożsamość płciową, a także wiek i niepełnosprawność.

Wiadomo, że chodzi o te trzy pierwsze, a głównie o „tożsamość płciową i orientację seksualną”. Natomiast wiek i niepełnosprawność są tam dodane najwyraźniej tylko po to, żeby wywołać wrażenie, że nie chodzi wyłącznie o trzy pierwsze. Bo zagadnienia LGBTQ to front wojny kulturowej prowadzonej przez lewicę. A wiek i niepełnosprawność jako powody nienawiści są tak marginesowe, że możemy je uznać raczej za wytwór fantazji.

Czytaj również: Szefem zespołu śledczego ds. Pegasusa został prokurator, który w 2014 roku wtargnął wraz z ABW do redakcji „Wprost”

Eksperci zaskoczeni. Załamanie produkcji przemysłowej w Polsce

 

Po pierwsze, subiektywizm i podatność na manipulacje

W przypadku tych nowych przesłanek „mowa nienawiści” jest albo sprytnym, albo niebezpiecznym pomysłem, umożliwiającym tłumienie wolności słowa i pozwalającym na wprowadzenie cenzury tylnymi drzwiami. Tak naprawdę chodzi o to, żeby chronić konkretne, wybrane grupy przed krytyką i zastraszyć tych, którzy nie zgadzają się z postawą i hasłami tych grup oraz dają temu wyraz. Bo trudno sobie wyobrazić bardziej subiektywne, rozciągliwe i podatne na manipulację pojęcie niż „mowa nienawiści”. I o to właśnie chodzi! Tak! Im silniejszy jest brak jednoznaczności i większa możliwość szerokiej interpretacji, tym lepiej. Przecież przy minimum złej woli i sprawnej sofistyce każdą krytyczną wypowiedź można przedstawić jako wyrażającą lub wywołującą nienawiść. Tym bardziej że nie istnieją sztywne granice między nienawiścią a niechęcią oraz niechęcią a krytycznym spojrzeniem. Każdy krytycyzm zawiera z natury rzeczy niechęć. Dlatego każdy przypadek krytycznego podejścia może być uznany za przejaw nienawiści. Najważniejszy jest tu sam fakt karania za opinie, czyli de facto odbierania prawa do swobody wypowiedzi. Z tego słyną obecnie opanowane przez lewicę amerykańskie uniwersytety, gdzie wolność słowa jest szykanowana. A przecież to, jak naprawdę traktujemy wolność słowa, okazuje się właśnie wtedy, gdy mamy do czynienia z treścią i formą wypowiedzi, z którymi najbardziej się nie zgadzamy. Na tym to polega. Wolność słowa jest niepodzielna. Albo jest, albo jej nie ma. Nie daje się ciąć na dozwolone i niedozwolone fragmenty.

 

Po drugie, niech prokuratura wytwarza „efekt mrożący”

Na czym polega tu nowość?

Sedno planowanych obecnie przez lewicę zmian w prawie polega na tym, że cokolwiek zostanie oskarżone o „mowę nienawiści”, będzie ścigane z urzędu, a nie z powództwa cywilnego. To wielka zmiana! Dotychczas osoba, która czuła się obrażona czy pokrzywdzona przez czyjeś wypowiedzi, mogła skierować sprawę do sądu. Teraz ten, kto skrytykuje osoby z wymienionych kategorii lub ich poglądy, będzie miał przeciwko sobie potężną machinę państwa. Osoba, która na podstawie subiektywnego odczucia uznaje się za ofiarę mowy nienawiści, zgłosi sprawę prokuraturze, a prokuratura wykona, za pieniądze podatnika, całą resztę, angażując w to policję, przeprowadzając śledztwo, przesłuchując podejrzanego, zatrzymując materiał dowodowy.

Doświadczenia z Europy Zachodniej przekonują, że prokuratura, pozostając pod presją organizacji reprezentujących interesy mniejszości LGBTQ, będzie wolała raczej zrobić z igły widły niż cokolwiek zlekceważyć. Prokuratura boi się, że sama zostanie oskarżona o lekceważenie przestępstwa, oczywiście z powodów homofobii lub transfobii. Czyli na wszelki wypadek woli działać. A to, rzecz jasna, wytwarza silny tzw. efekt mrożący. Polega on na tym, że w nowej sytuacji będzie lepiej milczeć na jakikolwiek temat związany z LGBTQ, niż narazić się na kłopoty. I dokładnie o to chodzi w całym tym pomyśle!

Bo jeżeli skrytykuję i nazwę oszustwem postawę biologicznego mężczyzny, który twierdzi, że jest kobietą i wygrywa zawody kobiet w podnoszeniu ciężarów – pozbawiając szans na zwycięstwo prawdziwe kobiety – to czy używam mowy nienawiści? Jestem pewien, że gorliwy prokurator udowodni to bez kłopotów. Już za samo sformułowanie „prawdziwe kobiety” będzie żądać mojej głowy, bo sugestię, że ten mężczyzna nie jest prawdziwą kobietą, łatwo da się uznać w sądzie za wytwór nienawiści.

Dodajmy jeszcze do tego prawie całkowity brak definicji, co konkretnie jest zakazane. Jeżeli prawo nie definiuje, czego zakazuje, oznacza to, że zakazuje wszystkiego, o co oskarży, byle tylko dało się przykroić do paragrafu.

 

Po trzecie, kto chce być „obrońcą nienawiści”?

Walka z mową nienawiści jest więc klasycznym przykładem szczególnie przebiegłego podstępu: pozornie ma bronić obrażanych i atakowanych, ale naprawdę może być sprawnym narzędziem opresji wobec ludzi głoszących poglądy niewygodne dla reprezentantów lewicowych ideologii.

Można, a nawet trzeba przeciwstawiać się brutalizacji i wulgaryzacji języka. Nie wolno godzić się z nawoływaniem do przemocy. Jednak ściganie z urzędu czegoś tak subiektywnego jak mowa nienawiści jest bardziej niebezpieczne niż autentyczne przypadki mowy nienawiści. Przebiegłość tego pomysłu ustawowego sięga nawet dalej: ktokolwiek go krytykuje – tak jak ja to robię tu i teraz – może być z łatwością uznany za „obrońcę mowy nienawiści”, czyli oskarżony, że staje po stronie nienawiści. Łatwo sobie wyobrazić, że prezydent, gdyby zdecydował się nie podpisać tej ustawy, będzie oskarżony o chronienie nienawiści, czyli jej popieranie. 

A przecież zwróćmy uwagę, z jaką łatwością oraz jak często stosuje się na Zachodzie nieuzasadnione oskarżenia o seksizm czy homofobię jako narzędzia walki politycznej. Podobnie jak w Polsce o antysemityzm. Zjawisko nadużywania takich oskarżeń jest nagminne. I teraz wyobraźmy sobie, jaką pokusą będzie uzbrojenie ich w siłę kodeksu karnego i pieniądze państwa. Pamiętajmy o obowiązującym od 1 kwietnia w Szkocji szaleńczym prawie, które za „mowę nienawiści” może skazać na siedem lat więzienia.

 

To broń do walki z odmiennymi poglądami w wojnie kulturowej

Minister ds. równości Katarzyna Kotula podczas rozmowy w styczniu br. z korespondentem PAP powiedziała, że poszerzenie prawnych zapisów dotyczących tzw. mowy nienawiści o między innymi płeć, tożsamość płciową, orientację seksualną będzie uchwalone, „zanim będziemy mówić o związkach partnerskich czy równości małżeńskiej”. – Ta ustawa jest potrzebna, dlatego żeby stworzyć strefę buforową, strefę bezpieczeństwa – wyjaśniła Kotula.

Dlaczego pani minister Kotula chce mieć tę ustawę gotową, nim zacznie się sejmowy spór o „równości małżeńskiej”? To dość oczywiste. Żeby ludzie wypowiadający się na ten temat w mediach nie pisali tego, co myślą, ale żeby pisali, pamiętając, że mogą zostać oskarżeni o „mowę nienawiści”. To będzie właśnie realna „strefa buforowa”, o której wspomina.

Wprowadzenie „związków partnerskich” i „równości małżeńskiej” (tak w nowomowie nazywa się legalizację małżeństw jednopłciowych) ma dwa wymiary. Jednym jest wyjście naprzeciw potrzebom ludzi żyjących w związkach, którzy chcą mieć niektóre ułatwienia prawne przysługujące małżeństwom. I na to odpowiedzią są związki partnerskie. Natomiast drugim wymiarem jest realizacja dużego projektu lewicowego – elementu wojny kulturowej prowadzonej przez lewicę z tradycją, wzorcami i wartościami o korzeniach judeochrześcijańskich. Jednym z podstawowych aspektów naszej kultury jest uznawanie za małżeństwo jedynie związku osób odmiennych płci. Zmiana definicji małżeństwa, mnożenie płci kulturowych oraz próby chirurgicznego i hormonalnego zapanowania nad płcią biologiczną są odrzuceniem tego wzorca. Konsekwencją będzie między innymi pozbawienie dzieci prawa do posiadania matki i ojca oraz zastąpienie ich „rodzicami”, których płeć jest nieistotna. Jest to eksperyment, którego długofalowe konsekwencje nie mogą być nam jeszcze znane. Dlatego społeczeństwa mają pełne prawo widzieć tu potencjalne niebezpieczeństwo i mieć obawy. Naturalny jest więc opór przeciwko takim zmianom i ich krytyka. 

Oskarżenia o „mowę nienawiści” staną się idealną bronią do walki z taką krytyką, dlatego lewica chce mieć to jak najszybciej. Przecież zdaje sobie sprawę, że najłatwiej posługiwać się cenzurą i groźbą kar, wywołujących strach. Przemoc jest skuteczniejsza od argumentów. Lewica wie to dobrze od czasów Dzierżyńskiego i Jagody.



 

Polecane
Emerytury
Stażowe