Michał Ossowski, red. naczelny "TS": Romantyzm dał szansę pragmatyzmowi
Łatwo dziś prowadzić często ahistoryczne dyskusje na temat sensowności decyzji o wybuchu Powstania Warszawskiego. Szczególnie z perspektywy wiedzy, której ówcześni decydujący o rozpoczęciu walki nie mieli. Z drugiej strony, oczywiście, że historia ma być nauczycielką życia i również, a może przede wszystkim po to ją mamy, żeby wyciągać z niej wnioski na przyszłość. Dziś jednak, uważam, nie czas na taką dyskusję, na to jest cały rok. Dziś jest czas na pochylenie się w zadumie nad ofiarą Powstańców i Dziedzictwem, które nam pozostawili.
/ Żołnierze AK podczas akcji „Burza” w Lublinie, lipiec 1944, Wikipedia domena publiczna
W jaki sposób Polska przetrwała lata zaborów? Owszem, również w wyniku pewnych decyzji politycznych, uporu Drzymały czy gospodarczego potencjału, w zaborze rosyjskim Polacy należeli do elity ekonomicznej carskiej Rosji, ale przede wszystkim dzięki krzepieniu ducha, dzięki marzeniom o wolnej Polsce, które swój namacalny kształt znajdowały w przegranych przecież Powstaniach.
Powstania były przegrane, danina krwi za wysoka, ale jeśli po 123 latach zaborów, nieistnienia na mapie Europy, Polska miała szansę dźwignąć się z popiołów, stało się to również, a może głównie dlatego, że krzepiła ducha w ogniu Powstań. Tak na krwi ich uczestników mogły później powstać Gdynia i Centralny Okręg Przemysłowy. Ten wyklinany romantyzm dał późniejszą szansę pragmatyzmowi.
Powstańcy Warszawscy byli pokoleniem, które wychowało się na etosie Powstańców Styczniowych. Czy można się więc dziwić ich determinacji walki? – Pod słowem „Polacy” kryje się niszcząca ideologia – twierdzi znany poszukiwacz „antysemityzmu wtórnego” czy tam urojonego, Michał Bilewicz. Usiłując objąć rozumem, ale i sercem, determinację obalenia dławiącego Polskę krwawego niemieckiego, ale i każdego innego, okupanta, chciałoby się odpowiedzieć: – A żebyś wiedział, żebyś wiedział…
Michał Ossowski
#REKLAMA_POZIOMA#
Powstania były przegrane, danina krwi za wysoka, ale jeśli po 123 latach zaborów, nieistnienia na mapie Europy, Polska miała szansę dźwignąć się z popiołów, stało się to również, a może głównie dlatego, że krzepiła ducha w ogniu Powstań. Tak na krwi ich uczestników mogły później powstać Gdynia i Centralny Okręg Przemysłowy. Ten wyklinany romantyzm dał późniejszą szansę pragmatyzmowi.
Powstańcy Warszawscy byli pokoleniem, które wychowało się na etosie Powstańców Styczniowych. Czy można się więc dziwić ich determinacji walki? – Pod słowem „Polacy” kryje się niszcząca ideologia – twierdzi znany poszukiwacz „antysemityzmu wtórnego” czy tam urojonego, Michał Bilewicz. Usiłując objąć rozumem, ale i sercem, determinację obalenia dławiącego Polskę krwawego niemieckiego, ale i każdego innego, okupanta, chciałoby się odpowiedzieć: – A żebyś wiedział, żebyś wiedział…
Michał Ossowski
#REKLAMA_POZIOMA#
Wczytuję ocenę...
![[Felieton „TS”] Karol Gac: Dla naszego dobra](https://www.tysol.pl/imgcache/60x42/c/uploads/news/121220/171484489239b18ab9ffcb2f16e8c7fd.png){kind=small}
