[Reportaż z ośrodka dla uchodźców w Spale] Stworzyć namiastkę normalności

– Ciężko mi będzie cokolwiek powiedzieć, bo zaraz pewnie zaleję się łzami – słyszę od dwudziestokilkuletniej Katji z Żytomierza. Ledwo skończyła zdanie, a jej drobne policzki stały się mokre. Za chwilkę utonęła w objęciach pocieszającej ją Izy, pracownicy należącego do spółki Doms hotelu Savoy. Hotelu, który z dnia na dzień stał się ośrodkiem dla uchodźców. 
 [Reportaż z ośrodka dla uchodźców w Spale] Stworzyć namiastkę normalności
/ foto w tekście autor / Tomasz Gutry

Nie można dziwić się reakcji Katji. Jej miasto od kilku dni jest bombardowane, a śmiercionośne rakiety spadły między innymi na skład ropy, w którym pracuje jej mąż. Boi się o męża, który jak wielu mężczyzn na Ukrainie broni teraz swojej ojczyzny. Naszej rozmowie przysłuchuje się kilkuletnia córeczka Katji, może być w wieku mojego syna. Jej świat powinna wypełniać beztroska zabawa, tymczasem jak setki tysięcy ukraińskich dzieci stała się uchodźczynią. Na dramat dzieci patrzy się najtrudniej. Po chwili słyszę historię Saszy, prawniczki z Kijowa, która do Polski podróżowała dwa dni. Świat tych kobiet załamał się z dnia na dzień. Każda z nich ma do opowiedzenia swój własny dramat. Historie te chłoną pracownicy Savoya, którzy w najczarniejszych snach nie mogli się spodziewać, że ich miejsce pracy przestanie być hotelem, a stanie się ośrodkiem dla ludzi uciekających przed piekłem wojny.  

Trafiły w dobre ręce  

– Widzimy łzy, gdy dziewczyny dostają telefon. One mówią nam, że nie mogą spać w nocy, bo przecież wtedy ich chłopcy walczą. Musimy tego wysłuchać i przyjąć to do siebie. U nas pracują głównie kobiety, mężczyzn jest tylko trzech. Nie da się ukryć, że pracownice przeżywają sytuację psychicznie dość ciężko. To nie jest radosna sytuacja. Jest trudno emocjonalnie, musimy na to wszystko patrzeć od rana do wieczora. Na to nikt nie jest przygotowany. Oczywiście każdy chce pomóc i cieszy się, że to może robić. Ale nie da się ukryć – to emocje i każdemu zdarza się po ludzki „pęknąć” – słyszę od Marty Kozioł, dyrektor ośrodka. Jednak po kilkudziesięciu minutach wizyty w Savoyu wiem, że uchodźcy z Ukrainy nie mogli trafić w lepsze miejsce. Zarówno Marta Kozioł, jak i towarzysząca jej Iza Stępień to kobiety pełne energii, pomysłowości, a zarazem empatii potrzebnej w tym trudnym czasie. Panie jak z karabinu zalewają nas informacjami o tym, co się udało już zrobić, co jest w trakcie, a z czym są największe trudności, które za chwilę i tak zostaną przecież pokonane. Muszę przyznać – panie zaimponowały mi umiejętnością zarządzania sytuacją prawdziwie kryzysową.  

– W ośrodku mamy przygotowane 203 miejsca, na dzisiaj mamy zajęte 193 łóżka, pozostałe osoby są w drodze. Czasem łóżko czeka dwie doby, uchodźcy przybywają do nas z daleka. Z naszej wiedzy wynika, że około 20 proc. traktuje to miejsce przejściowo, mają plany wyjechać do swoich rodzin również do innych państw. Mieliśmy już rodzinę, która wyjechała do Zurychu, do Berlina, za chwilę ktoś leci do Toronto. Jednak większość, 80 proc., chce przeczekać sytuację u nas. Nasz ośrodek położony jest w centrum Polski, wiemy, że właściciel, podejmując decyzję o pomocy, wiedział, że zapełnimy się bardzo szybko. Mamy dobrą lokalizację. Teren jest cudowny, zawsze to podkreślałyśmy, jak ktoś do nas dzwonił. Za chwilę będzie zielono. Dlatego potrzebujemy używane rzeczy do wykorzystania na zewnątrz: hulajnogi, rolki, rowerki. To nie musi być nowe – mówi mi Marta Kozioł. 

Relacje między załogą Savoya a uchodźcami budują się powoli. Goście w pierwszej chwili są wycofani, nieufni, natomiast po kilku dniach jest lepiej. – Najbardziej chronią swoje dzieci, nie wszystkie wyszły jeszcze z pokoi. Z każdym dniem widzimy coraz więcej dzieci na placu zabaw. Goście są bardzo wdzięczni, nie do końca wierzą w to, że nasza pomoc płynie z dobrego serca. Jak już się otworzą, to są bardzo serdeczni, pomocni, oferują swoją pomoc chociażby w prostych czynnościach kuchennych, w sprzątaniu. Zaczęła się tworzyć między nimi społeczność – słyszę.  

– Dominują matki z dziećmi. W związku z tym od pierwszego dnia pojawiają się problemy chociażby zdrowotne. Ta skala tylko rośnie. Codziennie o 9.00 rano mamy zbiórkę osób chorych, wymagających porady lekarskiej, dzwonię do pobliskiego ośrodka, zapisujemy ich na wizyty i pieszo, jeśli mogą, ruszają do ośrodka, gdzie otrzymują recepty. Goście często nie mają polskich pieniędzy, niestety jest problem z wymianą hrywien. Oczywiście obawiamy się lawinowo występujących chorób somatycznych. Pamiętajmy, że ci ludzie byli wyziębieni, odbyli długą podróż. Jest też sfera psychiczna, możemy spodziewać się wszystkiego. Doszły mnie słuchy, że w innym ośrodku po kilku dniach kobieta straciła wzrok – opowiada dyrektor ośrodka. 

Kluczem dobra organizacja

Oczywiście zajęcie się tak duża grupą ludzi będzie wymagać wsparcia. – Kontaktują się z nami przedstawiciele wielu regionów. Od poniedziałku telefony się rozdzwoniły, padają pytania o potrzeby, jesteśmy informowani, kto czym dysponuje. Oczywiście wolimy otrzymywać systematyczne wsparcie niż jednorazowe. Tu szczególnie chciałabym podziękować Robertowi Bąkowi z Organizacji Oddziałowej Pracowników Telekomunikacji NSZZ "Solidarność" z Rzeszowa, od którego otrzymaliśmy bardzo ważną dla nas suszarkę. W kwestii współpracy z samorządem idziemy również w dobrym kierunku – mówi pełna optymizmu dyrektor, a Iza dodaje: – Najważniejsza jest cykliczność i jednostajność pomocy. To, co dzisiaj dostajemy, będziemy znów potrzebować w każdym kolejnym tygodniu, jeśli wojna będzie trwać. Teraz, gdy dostajemy dary, to one się rozchodzą niemal natychmiast.  

Duży podziw budzi dobra organizacja w ośrodku. Dary są systematycznie sortowane, w pralni funkcjonuje system zapisów, dzieci bawią się w przygotowanej salce. – Wśród gości z Ukrainy jest pani Tatiana, która jest psychologiem i pedagogiem przedszkolnym, zajmuje się dziećmi do 6. roku życia. W trakcie jednego z zebrań panie wyartykułowały chęć pomocy, opieki nad dziećmi, ale w dwóch grupach: do sześciu lat i powyżej sześciu lat. Dysponujemy pomieszczeniami w dwóch budynkach, w jednym salka już jest gotowa, w drugim opróżniliśmy pomieszczenie, dziewczyny zrobiły generalne porządki, uprały wykładziny, umyły okna, poprały firanki. Teraz będziemy urządzać tę salkę dla dzieci w wieku 0-6 lat. Pani Tatiana obejmie je kilkugodzinną dzienną opieką, ma przygotowanie merytoryczne, przedstawiła nam dyplom. Oczywiście będzie miała wsparcie innych kobiet, ponieważ grupa jest duża. Mamy nadzieję, że dzieci później pójdą do szkoły, prowadzimy już rozmowy z miejscowymi władzami. Chciałabym również, żeby gmina objęła dzieci jak najszybciej zajęciami dodatkowymi. W Spale mamy piękną „sołtysówkę”, mam obietnice, że tam dzieci powyżej 6. roku życia będą mogły korzystać z takich zajęć jak nauka języka polskiego, kontynuacja języka angielskiego. Te dzieci przecież coś robiły na Ukrainie. Mamy dziewczynkę, która gra na skrzypcach, udało nam się zdobyć skrzypce, które jadą do Spały. Mamy też chłopca, który trenował na poziomie olimpijskim gimnastykę sportową. To ważne, żeby te dzieci funkcjonowały chociaż w części jak w domu – zaznacza Marta Kozioł. 

Do Spały przyjechaliśmy busem po sufit wypchanym darami zbieranymi w redakcji „Tygodnika Solidarność”. Gdy tylko podjechaliśmy, grupa kobiet pomogła nam w rozpakowywaniu. Przywieźliśmy m.in. ubrania, akcesoria papiernicze dla dzieci, chemię, kosmetyki, używaną pralkę. Dary rozdajemy również w redakcji, którą odwiedziło już kilkudziesięciu uchodźców – potrzeby są przeróżne – jedni wychodzą z konserwami, inni nie mają kapci, ciepłej czapki, dzieciom rozdajemy kredki i kolorowanki. Staramy się pomóc każdemu. Osoby zainteresowane pomocą mogą zgłosić się do koordynator akcji pomocowych ze strony „Tygodnika Solidarność” Małgorzaty Lewickiej (tel. 607 370 811) lub do hotelu Savoy (tel.511 828 643). 

Zbiórka darów w redakcji "TS" przy ulicy Prostej 30 w Warszawie

Samochód wyładowany darami Dary w siedzibie "Tygodnika Solidarność" 

Dary w siedzibie "Tygodnika Solidarność" 

Sala zabaw dla dzieci w Savoyu 

Samochód z darami 

Magazyn z produktami w Savoyu 

Panie przeglądają produkty odzieżowe

Sasza i Katija

 

 


 

POLECANE
Od północy kontrole na granicach. Szef MSWiA zapowiada z ostatniej chwili
Od północy kontrole na granicach. Szef MSWiA zapowiada

Szef MSWiA Tomasz Siemoniak poinformował w niedzielę, że z meldunków otrzymanych m.in. od wojewodów i służb wynika, że jesteśmy w pełni gotowi do wprowadzenia od północy tymczasowych kontroli na granicach z Niemcami oraz Litwą.

Niemcy: odparliśmy atak polskiego drona z ostatniej chwili
Niemcy: "odparliśmy atak polskiego drona"

Niemiecka policja federalna przekazała, że powstrzymała drona nadlatującego z Polski. Policja rozważa postępowanie karne i administracyjne wobec operatora drona.

Płoną hale magazynowe w Kędzierzynie-Koźlu. Nowe informacje z ostatniej chwili
Płoną hale magazynowe w Kędzierzynie-Koźlu. Nowe informacje

W Kędzierzynie-Koźlu pali się hurtownia ze sprzętem elektrycznym. Na miejscu pracuje już ponad stu strażaków. Dwóch ratowników jest poszkodowanych. Ogłoszono alert RCB z apelem, by w promieniu kilometra od pożaru zamykać okna.

Prowokator wyprowadzony podczas konferencji Jarosława Kaczyńskiego na granicy z Niemcami z ostatniej chwili
Prowokator wyprowadzony podczas konferencji Jarosława Kaczyńskiego na granicy z Niemcami

Podczas konferencji szefa PiS Jarosława Kaczyńskiego w Rosówku na granicy polsko-niemieckiej doszło do incydentu – policja wyprowadziła jednego z prowokatorów.

Prezes PZPN: Wiem, kto zostanie nowym selekcjonerem reprezentacji Polski z ostatniej chwili
Prezes PZPN: Wiem, kto zostanie nowym selekcjonerem reprezentacji Polski

Prezes PZPN Cezary Kulesza wybrał już selekcjonera piłkarskiej reprezentacji Polski – informują media. Jak przekazało Radio Zet, trwa ustalanie warunków i wkrótce ma zostać wydany komunikat w sprawie następcy Michała Probierza. Dokładna data nie jest znana.

Komunikat dla mieszkańców Poznania z ostatniej chwili
Komunikat dla mieszkańców Poznania

Od 7 lipca kolejne zwężenia i objazdy na S11 pod Poznaniem – sprawdź, gdzie zwolnić i jak ominąć remont.

Kłęby dymu nad miastem. Płonie hala w Kędzierzynie-Koźlu Wiadomości
Kłęby dymu nad miastem. Płonie hala w Kędzierzynie-Koźlu

W niedzielę, 6 lipca, w Kędzierzynie-Koźlu wybuchły dwa pożary. Strażacy najpierw gasili las, potem halę z rowerami i hulajnogami.

IMGW wydał nowy komunikat. Oto co nas czeka z ostatniej chwili
IMGW wydał nowy komunikat. Oto co nas czeka

Jak poinformował Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej, Europa Wschodnia, Południowa oraz zachodnie krańce będą pod wpływem wyżów, a pozostała część kontynentu - pod wpływem niżów znad Skandynawii oraz północnych Włoch z pofalowanym frontem atmosferycznym.

Tak miał wyglądać przepis, który miał zdejmować odpowiedzialność z przestępców w rządzie Tuska? z ostatniej chwili
Tak miał wyglądać przepis, który miał zdejmować odpowiedzialność z przestępców w rządzie Tuska?

Grupa „bodnarowców” ma już gotową ustawę bezkarnościową! Miałaby ona zapewnić bezkarność środowisku związanym z obecną władzą w związku z ich bezprawnymi działaniami po 15 października 2023 roku – przekazał dziennikarz Michał Karnowski na antenie Telewizji wPolsce24.

Tragedia nad jeziorem Długie. Nie żyje 12-letnia dziewczynka Wiadomości
Tragedia nad jeziorem Długie. Nie żyje 12-letnia dziewczynka

Do dramatycznego zdarzenia doszło w sobotni wieczór, 5 lipca, nad jeziorem Długie w Rzepinie. Służby otrzymały zgłoszenie o zaginięciu 12-letniej dziewczynki po godzinie 18. Na miejsce natychmiast skierowano duże siły ratownicze – w tym strażaków, ratowników medycznych i policję.

REKLAMA

[Reportaż z ośrodka dla uchodźców w Spale] Stworzyć namiastkę normalności

– Ciężko mi będzie cokolwiek powiedzieć, bo zaraz pewnie zaleję się łzami – słyszę od dwudziestokilkuletniej Katji z Żytomierza. Ledwo skończyła zdanie, a jej drobne policzki stały się mokre. Za chwilkę utonęła w objęciach pocieszającej ją Izy, pracownicy należącego do spółki Doms hotelu Savoy. Hotelu, który z dnia na dzień stał się ośrodkiem dla uchodźców. 
 [Reportaż z ośrodka dla uchodźców w Spale] Stworzyć namiastkę normalności
/ foto w tekście autor / Tomasz Gutry

Nie można dziwić się reakcji Katji. Jej miasto od kilku dni jest bombardowane, a śmiercionośne rakiety spadły między innymi na skład ropy, w którym pracuje jej mąż. Boi się o męża, który jak wielu mężczyzn na Ukrainie broni teraz swojej ojczyzny. Naszej rozmowie przysłuchuje się kilkuletnia córeczka Katji, może być w wieku mojego syna. Jej świat powinna wypełniać beztroska zabawa, tymczasem jak setki tysięcy ukraińskich dzieci stała się uchodźczynią. Na dramat dzieci patrzy się najtrudniej. Po chwili słyszę historię Saszy, prawniczki z Kijowa, która do Polski podróżowała dwa dni. Świat tych kobiet załamał się z dnia na dzień. Każda z nich ma do opowiedzenia swój własny dramat. Historie te chłoną pracownicy Savoya, którzy w najczarniejszych snach nie mogli się spodziewać, że ich miejsce pracy przestanie być hotelem, a stanie się ośrodkiem dla ludzi uciekających przed piekłem wojny.  

Trafiły w dobre ręce  

– Widzimy łzy, gdy dziewczyny dostają telefon. One mówią nam, że nie mogą spać w nocy, bo przecież wtedy ich chłopcy walczą. Musimy tego wysłuchać i przyjąć to do siebie. U nas pracują głównie kobiety, mężczyzn jest tylko trzech. Nie da się ukryć, że pracownice przeżywają sytuację psychicznie dość ciężko. To nie jest radosna sytuacja. Jest trudno emocjonalnie, musimy na to wszystko patrzeć od rana do wieczora. Na to nikt nie jest przygotowany. Oczywiście każdy chce pomóc i cieszy się, że to może robić. Ale nie da się ukryć – to emocje i każdemu zdarza się po ludzki „pęknąć” – słyszę od Marty Kozioł, dyrektor ośrodka. Jednak po kilkudziesięciu minutach wizyty w Savoyu wiem, że uchodźcy z Ukrainy nie mogli trafić w lepsze miejsce. Zarówno Marta Kozioł, jak i towarzysząca jej Iza Stępień to kobiety pełne energii, pomysłowości, a zarazem empatii potrzebnej w tym trudnym czasie. Panie jak z karabinu zalewają nas informacjami o tym, co się udało już zrobić, co jest w trakcie, a z czym są największe trudności, które za chwilę i tak zostaną przecież pokonane. Muszę przyznać – panie zaimponowały mi umiejętnością zarządzania sytuacją prawdziwie kryzysową.  

– W ośrodku mamy przygotowane 203 miejsca, na dzisiaj mamy zajęte 193 łóżka, pozostałe osoby są w drodze. Czasem łóżko czeka dwie doby, uchodźcy przybywają do nas z daleka. Z naszej wiedzy wynika, że około 20 proc. traktuje to miejsce przejściowo, mają plany wyjechać do swoich rodzin również do innych państw. Mieliśmy już rodzinę, która wyjechała do Zurychu, do Berlina, za chwilę ktoś leci do Toronto. Jednak większość, 80 proc., chce przeczekać sytuację u nas. Nasz ośrodek położony jest w centrum Polski, wiemy, że właściciel, podejmując decyzję o pomocy, wiedział, że zapełnimy się bardzo szybko. Mamy dobrą lokalizację. Teren jest cudowny, zawsze to podkreślałyśmy, jak ktoś do nas dzwonił. Za chwilę będzie zielono. Dlatego potrzebujemy używane rzeczy do wykorzystania na zewnątrz: hulajnogi, rolki, rowerki. To nie musi być nowe – mówi mi Marta Kozioł. 

Relacje między załogą Savoya a uchodźcami budują się powoli. Goście w pierwszej chwili są wycofani, nieufni, natomiast po kilku dniach jest lepiej. – Najbardziej chronią swoje dzieci, nie wszystkie wyszły jeszcze z pokoi. Z każdym dniem widzimy coraz więcej dzieci na placu zabaw. Goście są bardzo wdzięczni, nie do końca wierzą w to, że nasza pomoc płynie z dobrego serca. Jak już się otworzą, to są bardzo serdeczni, pomocni, oferują swoją pomoc chociażby w prostych czynnościach kuchennych, w sprzątaniu. Zaczęła się tworzyć między nimi społeczność – słyszę.  

– Dominują matki z dziećmi. W związku z tym od pierwszego dnia pojawiają się problemy chociażby zdrowotne. Ta skala tylko rośnie. Codziennie o 9.00 rano mamy zbiórkę osób chorych, wymagających porady lekarskiej, dzwonię do pobliskiego ośrodka, zapisujemy ich na wizyty i pieszo, jeśli mogą, ruszają do ośrodka, gdzie otrzymują recepty. Goście często nie mają polskich pieniędzy, niestety jest problem z wymianą hrywien. Oczywiście obawiamy się lawinowo występujących chorób somatycznych. Pamiętajmy, że ci ludzie byli wyziębieni, odbyli długą podróż. Jest też sfera psychiczna, możemy spodziewać się wszystkiego. Doszły mnie słuchy, że w innym ośrodku po kilku dniach kobieta straciła wzrok – opowiada dyrektor ośrodka. 

Kluczem dobra organizacja

Oczywiście zajęcie się tak duża grupą ludzi będzie wymagać wsparcia. – Kontaktują się z nami przedstawiciele wielu regionów. Od poniedziałku telefony się rozdzwoniły, padają pytania o potrzeby, jesteśmy informowani, kto czym dysponuje. Oczywiście wolimy otrzymywać systematyczne wsparcie niż jednorazowe. Tu szczególnie chciałabym podziękować Robertowi Bąkowi z Organizacji Oddziałowej Pracowników Telekomunikacji NSZZ "Solidarność" z Rzeszowa, od którego otrzymaliśmy bardzo ważną dla nas suszarkę. W kwestii współpracy z samorządem idziemy również w dobrym kierunku – mówi pełna optymizmu dyrektor, a Iza dodaje: – Najważniejsza jest cykliczność i jednostajność pomocy. To, co dzisiaj dostajemy, będziemy znów potrzebować w każdym kolejnym tygodniu, jeśli wojna będzie trwać. Teraz, gdy dostajemy dary, to one się rozchodzą niemal natychmiast.  

Duży podziw budzi dobra organizacja w ośrodku. Dary są systematycznie sortowane, w pralni funkcjonuje system zapisów, dzieci bawią się w przygotowanej salce. – Wśród gości z Ukrainy jest pani Tatiana, która jest psychologiem i pedagogiem przedszkolnym, zajmuje się dziećmi do 6. roku życia. W trakcie jednego z zebrań panie wyartykułowały chęć pomocy, opieki nad dziećmi, ale w dwóch grupach: do sześciu lat i powyżej sześciu lat. Dysponujemy pomieszczeniami w dwóch budynkach, w jednym salka już jest gotowa, w drugim opróżniliśmy pomieszczenie, dziewczyny zrobiły generalne porządki, uprały wykładziny, umyły okna, poprały firanki. Teraz będziemy urządzać tę salkę dla dzieci w wieku 0-6 lat. Pani Tatiana obejmie je kilkugodzinną dzienną opieką, ma przygotowanie merytoryczne, przedstawiła nam dyplom. Oczywiście będzie miała wsparcie innych kobiet, ponieważ grupa jest duża. Mamy nadzieję, że dzieci później pójdą do szkoły, prowadzimy już rozmowy z miejscowymi władzami. Chciałabym również, żeby gmina objęła dzieci jak najszybciej zajęciami dodatkowymi. W Spale mamy piękną „sołtysówkę”, mam obietnice, że tam dzieci powyżej 6. roku życia będą mogły korzystać z takich zajęć jak nauka języka polskiego, kontynuacja języka angielskiego. Te dzieci przecież coś robiły na Ukrainie. Mamy dziewczynkę, która gra na skrzypcach, udało nam się zdobyć skrzypce, które jadą do Spały. Mamy też chłopca, który trenował na poziomie olimpijskim gimnastykę sportową. To ważne, żeby te dzieci funkcjonowały chociaż w części jak w domu – zaznacza Marta Kozioł. 

Do Spały przyjechaliśmy busem po sufit wypchanym darami zbieranymi w redakcji „Tygodnika Solidarność”. Gdy tylko podjechaliśmy, grupa kobiet pomogła nam w rozpakowywaniu. Przywieźliśmy m.in. ubrania, akcesoria papiernicze dla dzieci, chemię, kosmetyki, używaną pralkę. Dary rozdajemy również w redakcji, którą odwiedziło już kilkudziesięciu uchodźców – potrzeby są przeróżne – jedni wychodzą z konserwami, inni nie mają kapci, ciepłej czapki, dzieciom rozdajemy kredki i kolorowanki. Staramy się pomóc każdemu. Osoby zainteresowane pomocą mogą zgłosić się do koordynator akcji pomocowych ze strony „Tygodnika Solidarność” Małgorzaty Lewickiej (tel. 607 370 811) lub do hotelu Savoy (tel.511 828 643). 

Zbiórka darów w redakcji "TS" przy ulicy Prostej 30 w Warszawie

Samochód wyładowany darami Dary w siedzibie "Tygodnika Solidarność" 

Dary w siedzibie "Tygodnika Solidarność" 

Sala zabaw dla dzieci w Savoyu 

Samochód z darami 

Magazyn z produktami w Savoyu 

Panie przeglądają produkty odzieżowe

Sasza i Katija

 

 



 

Polecane
Emerytury
Stażowe