Propozycje deregulacyjne Rafała Trzaskowskiego budzą wątpliwości

W swojej przemowie, tuż po ogłoszeniu wyników pierwszej tury wyborów prezydenckich, Rafał Trzaskowski powiedział, że gwarantuje obywatelom „pełną deregulację” polskiej gospodarki.
Kandydat na prezydenta Rafał Trzaskowski Propozycje deregulacyjne Rafała Trzaskowskiego budzą wątpliwości
Kandydat na prezydenta Rafał Trzaskowski / PAP/Łukasz Gągulski

Biorąc pod uwagę dotychczasowe pomysły środowisk biznesowych powiązanych z tym rządem oraz światową historię gospodarczą ostatnich 50 lat, można się zastanowić, czy tych słów nie traktować raczej jako groźby niż dobrze się zapowiadającej obietnicy wyborczej.

Deregulacja stanowi zresztą jeden z sześciu głównych punktów programu wyborczego Trzaskowskiego pt. „Mój plan na Polskę”. Pośród propozycji deregulacyjnych na stronie kandydata na urząd prezydenta RP znajdziemy liberalno-populistyczne hasła w stylu 1 za 2. To wprowadzenie wymogu, by każda nowa regulacja wiązała się z likwidacją dwóch innych. Niektórzy wskazują, że pomysł ten Trzaskowski ściągnął bezpośrednio od Sławomira Mentzena, który mówił o nim w kampanii wcześniej. 

Na stronie Trzaskowskiego jest jednak także na przykład tak zwana ugoda podatkowa. Chodzi o wprowadzenie możliwości negocjowania warunków spłaty zobowiązań podatkowych. Trudno uznać tę propozycję za faktycznie deregulacyjną, ponieważ raczej zwiększa, niż zmniejsza ona liczbę przepisów, wprowadzając nowe zapisy. Co więcej, powinny one wiązać się z dość szczegółowymi regulacjami, tworzącymi ramy negocjacji ze strony urzędników. Jeśli takich regulacji by zabrakło, to zmiana ta wprowadzałaby nierówność względem prawa i niesprawiedliwe różnice w traktowaniu różnych przedsiębiorców. Ten, kto miałby lepszych negocjatorów albo lepsze relacje z urzędnikami, mógłby płacić niższe podatki.

Propozycje kampanijne Trzaskowskiego są oczywiście bezpośrednio powiązane z aktualnymi działaniami rządu Donalda Tuska.

 

Ustawa Paszyka

W połowie maja Senat wniósł poprawki do rządowego projektu deregulacji przygotowanego przez Ministerstwo Rozwoju i Technologii kierowanego przez ministra Krzysztofa Paszyka z PSL. Ten projekt ustawy powstał w wyniku prac Zespołu do spraw Deregulacji i Dialogu Gospodarczego kierowanego przez dr. Mariusza Filipka, pełnomocnika rządu ds. deregulacji i dialogu społecznego. W skład zespołu wchodzą przedstawiciele 18 organizacji zrzeszających przedstawicieli biznesu i środowiska prawniczego (od Business Centre Club czy Konfederację Lewiatan po Pracodawców RP). Próżno szukać wśród nich związków zawodowych czy organizacji pracowniczych. Sam dr Filipek jest zresztą zastępcą rzecznika małych i średnich przedsiębiorstw.

Nie dziwi zatem, że zawarte w tych propozycjach zmiany są korzystne dla prowadzących firmy, ale niekoniecznie dla większości społeczeństwa. Takimi są na przykład zmiany ograniczające możliwości kontrolne: zmniejszenie czasu kontroli u mikroprzedsiębiorców (z 12 do 6 dni w roku) czy ograniczenia dotyczące częstotliwości kontroli (w zależności od grupy ryzyka, w jakim znajdzie się dane przedsiębiorstwo). 

Te zmiany w żaden sposób nie zmniejszają liczby regulacji ani nie upraszczają prawa. Zmniejszają jedynie kontrolę nad tym, co robią firmy, a tym samym osłabiają egzekwowanie istniejących przepisów. W ten sposób ryzykują zwiększenie skali nieuczciwej konkurencji między tymi, którzy przepisy łamią, a uczciwymi przedsiębiorcami. Tak podkopywane jest poczucie pewności prawa i zaufania do państwa. Tym bardziej że – jak wskazuje choćby Najwyższa Izba Kontroli – kontrole są w Polsce bardzo rzadkie i dotyczą niewielkiej części działających przedsiębiorstw.

 

Polski Elon Musk

Donald Tusk pozazdrościł Donaldowi Trumpowi doradcy i współpracownika będącego jednym z najbogatszych ludzi w kraju. Uczynił więc swoim Elonem Muskiem szefa InPostu, miliardera Rafała Brzoskę. Do tej pory kierowana przez niego Inicjatywa SprawdzaMY przekazała rządowi ponad 200 pomysłów na zmiany prawne. Brzoska deklaruje, że do 1 czerwca będzie ich 300.

Wśród nich znajdują się takie, które wiążą się z wieloma zagrożeniami. Pierwszym z takich przypadków jest wspomniana już wyżej i przyjęta przez rząd „ugoda podatkowa”. Drugim jest (także przyjęte) rozszerzenie zasady „milczącego załatwienia sprawy”. Zgodnie z nią sprawa przed urzędem ma być automatycznie rozstrzygana na korzyść wnioskodawcy, jeśli urząd nie odpowie w terminie. Te terminy mają być zresztą skrócone. Problem polega na tym, że tego typu działanie nie rozwiąże problemu, ponieważ nie jest nim wyimaginowana „opieszałość” ani zła wola urzędników. Prawdziwą przyczyną opóźnień jest niedoinwestowanie w administrację państwa: urzędników jest po prostu za mało. Są też za słabo opłacani, co wpływa na jakość ich pracy. Nie będzie ich więcej i nie będą szybciej pracować, jeśli po prostu z automatu urzędy będą przyjmowały wnioski – to prosta recepta na chaos i samowolkę. To abdykacja państwa.

Część najgorszych rozwiązań wychodzących z zespołu Brzoski została całe szczęście odrzucona. Chodzi o umożliwienie zatrudniania cudzoziemców na umowy śmieciowe, skrócenie okresu przedawnienia zobowiązań podatkowych czy ograniczenie stosowania podwyższonych kar przy nieprawidłowościach w VAT. Wprowadzenie tego typu rozwiązań pogarszałoby warunki pracy i ułatwiało bezkarne unikanie podatków.

Wiele rozwiązań, które zostały wprowadzone, poprawia funkcjonowanie państwa w drobnych sprawach, ale ma niewiele wspólnego z deregulacją – nie zmniejszają liczby przepisów, lecz wprowadzają nowe regulacje. Okazuje się zatem jak na razie, że z dużej chmury mały deszcz. 

 

Złe doświadczenia deregulacji

W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych poprzedniego wieku zachodnie rządy na fali neoliberalnego zwrotu jako jedno ze swoich flagowych haseł obrały deregulację. Chodziło jednak wówczas przede wszystkim o zmniejszenie regulacji zabezpieczających pracowników przed zwolnieniami, obniżką płac, pogarszaniem warunków pracy i przerzucaniem z jednego miejsca w firmie na inne. Deklarowanym celem było zwiększenie liczby miejsc pracy poprzez uelastycznienie rynku pracy. Prawdziwym celem było jednak odebranie wywalczonych po wojnie praw pracowniczych i zwiększenie władzy kapitału. Efekty tamtej rewolucji odczuwamy do dzisiaj: ogromne nierówności płacowe między pracownikami a właścicielami firm, niższy udział płac w PKB, mniejsza stabilność zatrudnienia i ogólnie gorsza pozycja pracowników w społeczeństwie.

Dzisiejsi, polscy spadkobiercy zachodnich neoliberałów z Platformy Obywatelskiej i Trzeciej Drogi chcą kontynuować część tego dziedzictwa poprzez głodzenie ochrony zdrowia czy dalsze uprzywilejowanie przedsiębiorców względem pracowników w systemie podatkowym. Na ich drodze stanął na szczęście prezydent Andrzej Duda, który (po rozmowach m.in. z Adrianem Zandbergiem) zawetował ustawę o składce zdrowotnej. W zakresie deregulacji rząd postępuje jednak dość nieśmiało i hamuje ambicje swoich biznesowych kolegów. Czy przyczyną takiego postępowania może być to, że spodziewa się oporu obecnego prezydenta, a nie chce ograniczać szansy reelekcji swojego kandydata w toczących się wyborach?

 

Kontekst europejski

Plany deregulacyjne rządu nie są bez związku ze zmianami dokonującymi się na szczeblu Unii Europejskiej. Pamiętajmy, że do 30 czerwca 2025 r. Polska sprawuje wciąż przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej (UE). I choć może do tej pory polski rząd niespecjalnie chce przewodniczyć i nie wykorzystuje tej szansy do aktywnego zabiegania o zmiany w UE, to z pewnością hasła o deregulacji współbrzmią z sygnałami z Brukseli.

Na początku tego roku przedstawiciele związków zawodowych z całej Europy protestowali przeciwko wymuszanej deregulacji. Związki obawiały się, że pod osłoną „zwiększenia konkurencyjności europejskiej gospodarki” Komisja Europejska będzie wprowadzać antypracownicze zmiany dyktowane przez biznes. Podczas zakulisowych konsultacji to właśnie przedstawiciele wielkich korporacji i stowarzyszeń handlowych byli faworyzowani kosztem strony społecznej i związkowej. Nie jest zatem wykluczone, że twardsze rozwiązania deregulacyjne przyjdą do nas ze strony Unii Europejskiej.


Bądźmy czujni

Probiznesowe i antypracownicze zakusy rządu Tuska na razie zatrzymują się na prezydencie Andrzeju Dudzie. Jednak w wypadku zwycięstwa Rafała Trzaskowskiego w obecnych wyborach prezydenckich możemy być pewni, że ta maszyna ruszy. Wiceprzewodniczący Platformy Obywatelskiej jasno zadeklarował, że podpisałby ustawę o składce zdrowotnej. W wyborach wymachuje także flagą deregulacji, która ma jak na razie dość ogólny charakter. Jednak może się to zmienić, gdyby Trzaskowski faktycznie zasiadł w Pałacu Prezydenckim. Wówczas będzie podpisywał wszystkie ustawy podsuwane mu przez Tuska, a sam Tusk może przychylniejszym okiem spoglądać na pomysły wychodzące z zespołu Brzoski. Napompowany balon deregulacji, który obecnie zdaje się dość pusty w środku, może przeobrazić się w realne zagrożenie dla praw pracowniczych i szczelności systemu podatkowego.


 

POLECANE
Żona prezesa Lufthansy śmiertelnie potrąciła kobietę na pasach Wiadomości
Żona prezesa Lufthansy śmiertelnie potrąciła kobietę na pasach

W centrum ekskluzywnego kurortu na Sardynii, doszło do wypadku, który odbił się szerokim echem w całej Europie. Za kierownicą auta, które potrąciło 24-latkę na przejściu dla pieszych, siedziała Vivian Spohr — żona prezesa Lufthansy.

Katastrofa samolotu Air India. Ujawniono ostatnie słowa pilotów pilne
Katastrofa samolotu Air India. Ujawniono ostatnie słowa pilotów

Wstępny raport dotyczący katastrofy samolotu Boeing 787 Dreamliner linii Air India, do której doszło 12 czerwca i w której zginęło 260 osób, wskazuje, że oba silniki maszyny zostały odcięte od dopływu paliwa krótko po starcie. Dokument opublikowany w sobotę nie zawiera jeszcze ostatecznych ustaleń ani nie wskazuje osób odpowiedzialnych za tragedię.

Rosyjski nalot blisko polskiej granicy. Lwów i Łuck pod ostrzałem Wiadomości
Rosyjski nalot blisko polskiej granicy. Lwów i Łuck pod ostrzałem

W nocy z piątku na sobotę wojska rosyjskie przeprowadziły ataki na kilka regionów Ukrainy, w tym na obwód lwowski, który graniczy z Polską – przekazały ukraińskie władze lokalne. W odpowiedzi na działania Rosji, nad ranem w sobotę w polskiej przestrzeni powietrznej pojawiły się samoloty polskich i sojuszniczych sił powietrznych.

Atak nożownika w Tarnowie. Sprawca wciąż poszukiwany z ostatniej chwili
Atak nożownika w Tarnowie. Sprawca wciąż poszukiwany

W nocy z 11 na 12 lipca, w samym centrum Tarnowa, doszło do dramatycznego zdarzenia – 17-latek został ugodzony nożem podczas kłótni przy ulicy Katedralnej. Jak przekazał mł. asp. Kamil Wójcik z tarnowskiej komendy policji, między sześcioma osobami doszło do awantury, w wyniku której jeden z uczestników o około 30 lat sięgnął po ostre narzędzie i zadał cios rozmówcy.

Nawrocki zaapelował do Zełenskiego: Polska oczekuje pełnoskalowych ekshumacji ofiar Rzezi Wołyńskiej pilne
Nawrocki zaapelował do Zełenskiego: Polska oczekuje pełnoskalowych ekshumacji ofiar Rzezi Wołyńskiej

11 lipca w Chełmie, w trakcie uroczystości Narodowego Dnia Pamięci Ofiar Ludobójstwa OUN-UPA, Karol Nawrocki – prezydent-elekt Rzeczypospolitej Polskiej – wygłosił mocne i jednoznaczne wystąpienie. Oddając hołd 120 tysiącom Polaków bestialsko zamordowanych przez ukraińskich nacjonalistów w latach 1939–1945, przypomniał, że polskie ofiary czekają do dziś na godny pochówek, a ich bliscy – na prawdę i sprawiedliwość.

Tadeusz Płużański: Jedwabne i Wołyń tylko u nas
Tadeusz Płużański: Jedwabne i Wołyń

W kontekście kolejnej rocznicy zbrodni w Jedwabnem (10 lipca 1941 r.) lewacy lansują tezę, że tak znienawidzone przez nich środowiska patriotyczne celowo pomijają tę rzekomo polską akcję eksponując ludobójstwo wołyńskie. „Wołyń dla Polaków to przykrywka, za którą chcą schować Jedwabne” – twierdzi wprost dziennikarz Tomasz Lis. Tylko co ma piernik do wiatraka?

Jad Waszem żąda usunięcia głazów pamięci w Jedwabnem gorące
Jad Waszem żąda usunięcia głazów pamięci w Jedwabnem

W Jedwabnem, kilkadziesiąt metrów od oficjalnego pomnika ofiar z 1941 r., ustawiono siedem granitowych głazów z tablicami, które kwestionują udział miejscowych Polaków w zbrodni. Jad Waszem wzywa władze o usunięcie "obraźliwej instalacji", a polska prokuratura bada, czy szerzy ona nienawiść.

Tȟašúŋke Witkó: Panika na pokładzie, czyli Pieśń o podrzynaniu gardeł tylko u nas
Tȟašúŋke Witkó: Panika na pokładzie, czyli "Pieśń o podrzynaniu gardeł"

Pamiętacie Państwo western z Johnem Waynem, zatytułowany „Rio Bravo", prawda? Klasyk nad klasyki, na którego ścieżce dźwiękowej wybrzmiewają dźwięki tradycyjnego hiszpańskiego utworu „El Deguello” – "Pieśni o podrzynaniu gardeł".

Nieoficjalnie: Tusk miał naciskać na Hołownię ws. Nawrockiego z ostatniej chwili
Nieoficjalnie: Tusk miał naciskać na Hołownię ws. Nawrockiego

Marszałek Sejmu Szymon Hołownia otrzymał od premiera Donalda Tuska "bardzo wyraźną propozycję, ofertę albo sugestię, żeby jednak odłożyć zaprzysiężenie Karola Nawrockiego – twierdzą dziennikarze Interii.

Burza po słowach Brauna. Kaczyński zabrał głos z ostatniej chwili
Burza po słowach Brauna. Kaczyński zabrał głos

Wypowiedzi Grzegorza Brauna w sprawie Holokaustu tylko potwierdzają, że działa on z obcej inspiracji na szkodę - bardzo poważną szkodę - naszego kraju – stwierdził w piątek prezes PiS Jarosław Kaczyński.

REKLAMA

Propozycje deregulacyjne Rafała Trzaskowskiego budzą wątpliwości

W swojej przemowie, tuż po ogłoszeniu wyników pierwszej tury wyborów prezydenckich, Rafał Trzaskowski powiedział, że gwarantuje obywatelom „pełną deregulację” polskiej gospodarki.
Kandydat na prezydenta Rafał Trzaskowski Propozycje deregulacyjne Rafała Trzaskowskiego budzą wątpliwości
Kandydat na prezydenta Rafał Trzaskowski / PAP/Łukasz Gągulski

Biorąc pod uwagę dotychczasowe pomysły środowisk biznesowych powiązanych z tym rządem oraz światową historię gospodarczą ostatnich 50 lat, można się zastanowić, czy tych słów nie traktować raczej jako groźby niż dobrze się zapowiadającej obietnicy wyborczej.

Deregulacja stanowi zresztą jeden z sześciu głównych punktów programu wyborczego Trzaskowskiego pt. „Mój plan na Polskę”. Pośród propozycji deregulacyjnych na stronie kandydata na urząd prezydenta RP znajdziemy liberalno-populistyczne hasła w stylu 1 za 2. To wprowadzenie wymogu, by każda nowa regulacja wiązała się z likwidacją dwóch innych. Niektórzy wskazują, że pomysł ten Trzaskowski ściągnął bezpośrednio od Sławomira Mentzena, który mówił o nim w kampanii wcześniej. 

Na stronie Trzaskowskiego jest jednak także na przykład tak zwana ugoda podatkowa. Chodzi o wprowadzenie możliwości negocjowania warunków spłaty zobowiązań podatkowych. Trudno uznać tę propozycję za faktycznie deregulacyjną, ponieważ raczej zwiększa, niż zmniejsza ona liczbę przepisów, wprowadzając nowe zapisy. Co więcej, powinny one wiązać się z dość szczegółowymi regulacjami, tworzącymi ramy negocjacji ze strony urzędników. Jeśli takich regulacji by zabrakło, to zmiana ta wprowadzałaby nierówność względem prawa i niesprawiedliwe różnice w traktowaniu różnych przedsiębiorców. Ten, kto miałby lepszych negocjatorów albo lepsze relacje z urzędnikami, mógłby płacić niższe podatki.

Propozycje kampanijne Trzaskowskiego są oczywiście bezpośrednio powiązane z aktualnymi działaniami rządu Donalda Tuska.

 

Ustawa Paszyka

W połowie maja Senat wniósł poprawki do rządowego projektu deregulacji przygotowanego przez Ministerstwo Rozwoju i Technologii kierowanego przez ministra Krzysztofa Paszyka z PSL. Ten projekt ustawy powstał w wyniku prac Zespołu do spraw Deregulacji i Dialogu Gospodarczego kierowanego przez dr. Mariusza Filipka, pełnomocnika rządu ds. deregulacji i dialogu społecznego. W skład zespołu wchodzą przedstawiciele 18 organizacji zrzeszających przedstawicieli biznesu i środowiska prawniczego (od Business Centre Club czy Konfederację Lewiatan po Pracodawców RP). Próżno szukać wśród nich związków zawodowych czy organizacji pracowniczych. Sam dr Filipek jest zresztą zastępcą rzecznika małych i średnich przedsiębiorstw.

Nie dziwi zatem, że zawarte w tych propozycjach zmiany są korzystne dla prowadzących firmy, ale niekoniecznie dla większości społeczeństwa. Takimi są na przykład zmiany ograniczające możliwości kontrolne: zmniejszenie czasu kontroli u mikroprzedsiębiorców (z 12 do 6 dni w roku) czy ograniczenia dotyczące częstotliwości kontroli (w zależności od grupy ryzyka, w jakim znajdzie się dane przedsiębiorstwo). 

Te zmiany w żaden sposób nie zmniejszają liczby regulacji ani nie upraszczają prawa. Zmniejszają jedynie kontrolę nad tym, co robią firmy, a tym samym osłabiają egzekwowanie istniejących przepisów. W ten sposób ryzykują zwiększenie skali nieuczciwej konkurencji między tymi, którzy przepisy łamią, a uczciwymi przedsiębiorcami. Tak podkopywane jest poczucie pewności prawa i zaufania do państwa. Tym bardziej że – jak wskazuje choćby Najwyższa Izba Kontroli – kontrole są w Polsce bardzo rzadkie i dotyczą niewielkiej części działających przedsiębiorstw.

 

Polski Elon Musk

Donald Tusk pozazdrościł Donaldowi Trumpowi doradcy i współpracownika będącego jednym z najbogatszych ludzi w kraju. Uczynił więc swoim Elonem Muskiem szefa InPostu, miliardera Rafała Brzoskę. Do tej pory kierowana przez niego Inicjatywa SprawdzaMY przekazała rządowi ponad 200 pomysłów na zmiany prawne. Brzoska deklaruje, że do 1 czerwca będzie ich 300.

Wśród nich znajdują się takie, które wiążą się z wieloma zagrożeniami. Pierwszym z takich przypadków jest wspomniana już wyżej i przyjęta przez rząd „ugoda podatkowa”. Drugim jest (także przyjęte) rozszerzenie zasady „milczącego załatwienia sprawy”. Zgodnie z nią sprawa przed urzędem ma być automatycznie rozstrzygana na korzyść wnioskodawcy, jeśli urząd nie odpowie w terminie. Te terminy mają być zresztą skrócone. Problem polega na tym, że tego typu działanie nie rozwiąże problemu, ponieważ nie jest nim wyimaginowana „opieszałość” ani zła wola urzędników. Prawdziwą przyczyną opóźnień jest niedoinwestowanie w administrację państwa: urzędników jest po prostu za mało. Są też za słabo opłacani, co wpływa na jakość ich pracy. Nie będzie ich więcej i nie będą szybciej pracować, jeśli po prostu z automatu urzędy będą przyjmowały wnioski – to prosta recepta na chaos i samowolkę. To abdykacja państwa.

Część najgorszych rozwiązań wychodzących z zespołu Brzoski została całe szczęście odrzucona. Chodzi o umożliwienie zatrudniania cudzoziemców na umowy śmieciowe, skrócenie okresu przedawnienia zobowiązań podatkowych czy ograniczenie stosowania podwyższonych kar przy nieprawidłowościach w VAT. Wprowadzenie tego typu rozwiązań pogarszałoby warunki pracy i ułatwiało bezkarne unikanie podatków.

Wiele rozwiązań, które zostały wprowadzone, poprawia funkcjonowanie państwa w drobnych sprawach, ale ma niewiele wspólnego z deregulacją – nie zmniejszają liczby przepisów, lecz wprowadzają nowe regulacje. Okazuje się zatem jak na razie, że z dużej chmury mały deszcz. 

 

Złe doświadczenia deregulacji

W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych poprzedniego wieku zachodnie rządy na fali neoliberalnego zwrotu jako jedno ze swoich flagowych haseł obrały deregulację. Chodziło jednak wówczas przede wszystkim o zmniejszenie regulacji zabezpieczających pracowników przed zwolnieniami, obniżką płac, pogarszaniem warunków pracy i przerzucaniem z jednego miejsca w firmie na inne. Deklarowanym celem było zwiększenie liczby miejsc pracy poprzez uelastycznienie rynku pracy. Prawdziwym celem było jednak odebranie wywalczonych po wojnie praw pracowniczych i zwiększenie władzy kapitału. Efekty tamtej rewolucji odczuwamy do dzisiaj: ogromne nierówności płacowe między pracownikami a właścicielami firm, niższy udział płac w PKB, mniejsza stabilność zatrudnienia i ogólnie gorsza pozycja pracowników w społeczeństwie.

Dzisiejsi, polscy spadkobiercy zachodnich neoliberałów z Platformy Obywatelskiej i Trzeciej Drogi chcą kontynuować część tego dziedzictwa poprzez głodzenie ochrony zdrowia czy dalsze uprzywilejowanie przedsiębiorców względem pracowników w systemie podatkowym. Na ich drodze stanął na szczęście prezydent Andrzej Duda, który (po rozmowach m.in. z Adrianem Zandbergiem) zawetował ustawę o składce zdrowotnej. W zakresie deregulacji rząd postępuje jednak dość nieśmiało i hamuje ambicje swoich biznesowych kolegów. Czy przyczyną takiego postępowania może być to, że spodziewa się oporu obecnego prezydenta, a nie chce ograniczać szansy reelekcji swojego kandydata w toczących się wyborach?

 

Kontekst europejski

Plany deregulacyjne rządu nie są bez związku ze zmianami dokonującymi się na szczeblu Unii Europejskiej. Pamiętajmy, że do 30 czerwca 2025 r. Polska sprawuje wciąż przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej (UE). I choć może do tej pory polski rząd niespecjalnie chce przewodniczyć i nie wykorzystuje tej szansy do aktywnego zabiegania o zmiany w UE, to z pewnością hasła o deregulacji współbrzmią z sygnałami z Brukseli.

Na początku tego roku przedstawiciele związków zawodowych z całej Europy protestowali przeciwko wymuszanej deregulacji. Związki obawiały się, że pod osłoną „zwiększenia konkurencyjności europejskiej gospodarki” Komisja Europejska będzie wprowadzać antypracownicze zmiany dyktowane przez biznes. Podczas zakulisowych konsultacji to właśnie przedstawiciele wielkich korporacji i stowarzyszeń handlowych byli faworyzowani kosztem strony społecznej i związkowej. Nie jest zatem wykluczone, że twardsze rozwiązania deregulacyjne przyjdą do nas ze strony Unii Europejskiej.


Bądźmy czujni

Probiznesowe i antypracownicze zakusy rządu Tuska na razie zatrzymują się na prezydencie Andrzeju Dudzie. Jednak w wypadku zwycięstwa Rafała Trzaskowskiego w obecnych wyborach prezydenckich możemy być pewni, że ta maszyna ruszy. Wiceprzewodniczący Platformy Obywatelskiej jasno zadeklarował, że podpisałby ustawę o składce zdrowotnej. W wyborach wymachuje także flagą deregulacji, która ma jak na razie dość ogólny charakter. Jednak może się to zmienić, gdyby Trzaskowski faktycznie zasiadł w Pałacu Prezydenckim. Wówczas będzie podpisywał wszystkie ustawy podsuwane mu przez Tuska, a sam Tusk może przychylniejszym okiem spoglądać na pomysły wychodzące z zespołu Brzoski. Napompowany balon deregulacji, który obecnie zdaje się dość pusty w środku, może przeobrazić się w realne zagrożenie dla praw pracowniczych i szczelności systemu podatkowego.



 

Polecane
Emerytury
Stażowe